Het begon allemaal in het jaar 1977, toen er voor het eerst een wedstrijd Tractorpulling werd gehouden op de Flevohof. Mijn broer en ik hadden onze vader geholpen met het vernieuwen van de brug voor het huis. Als beloning voor het helpen wilden we graag naar die wedstrijd toe. Zo kwamen wij als jongens van 11 en 14 jaar daar en keken onze ogen uit. Wat een rook en wat een pk’s. We waren gelijk verzot op deze sport. Voor onze vader bleef het bij die ene keer, hij is nooit meer geweest. We waren dus aangewezen op andere chauffeurs, die wij presten om mee naar de wedstrijden te gaan. Na diverse jaren te hebben gekeken langs de baan, krijg je zo je favorieten en bij mij was dat Jan van Alphen met zijn (toen nog) Popeye, die altijd in de top reed.
In 1991 werd mijn broer lid van de NMPO (Nederlandse Micro Pulling Organisatie). Deze vereniging had zich tot deel gesteld om Tractorpulling te bedrijven voor low budget mensen. Zij reden met tractoren, die schaal 1:10 nagebouwd werden van de grote jongens. Deze tractoren werden aangedreven door zelf ontbrandingsmotoren uit modelvliegtuigen. En bestuurd door afstandsbediening.
Mijn broer stelde mij voor om samen een micropuller te bouwen maar dat zag ik niet zitten. Ik vond het veel te klein en zo bouwde hij er één voor zichzelf. Wel deed ik hem sponsoren door naar de meeste wedstrijden te rijden met de auto. 1992 vroegen een paar leden van de NMPO aan mij of ik een sleepwagen wilde bouwen voor de vereniging, omdat ik een neutraal persoon was. Na bijna een winter in de schuur te hebben doorgebracht was de sleepwagen zover als klaar. De contacten met diverse leden waren intussen heel leuk geworden.
Ook de contacten met Jan van Alphen werden ook steeds sterker. Meerdere keren hielp ik Jan om de grote Q8 team Popeye op tijd op de baan te krijgen. In het seizoen van 1993 ging ik vaak mee naar de wedstrijden van de micropullers. Maar ja, omdat ikzelf geen puller had en de sleepwagen goed heel bleef, had ik op z’n dag niks onderhanden en ging je je vervelen.
In de winter van 1993 vroeg Jan van Alphen aan mij of ik in het grote Q8 team Popeye team wilden komen. Een droom werd werkelijkheid.
Tot op een keer dat er een grote A-divisie wedstrijd plaats vond in Emmeloord waar ook de micropulling aanwezig was. Samen met Jan van Alphen, van de toen Q8 team Popeye, stonden we over het hek geleund te kijken en toen vroeg hij mij; ”Waarom rijdt er geen Popeye mee? Jij kan er toch wel één bouwen?”. Ik zei tegen hem; ”Als jij voor geld zorgt bij Q8 dan bouw ik de Popeye na”. Dat was afgesproken. Na een paar weken belde iemand van Q8 mij op. Ze wilden wel sponsoren maar dan moest hij wel in februari 1994 klaar zijn. In februari 1994 was in Zuidlaren de landbouwbeurs. We zouden dan samen met de grote Q8 team Popeye in de stand van Q8 Oils staan. Ik stemde in met hun idee en ik begon hard met bouwen. Het was inmiddels al half september. Door veel hulp van mijn broer stonden op 2 februari 1994 2 Q8 team Popeye’s naast elkaar te glimmen in Zuidlaren.
De eerste keer starten en rijden bij de gebroeders Vreeman op de baan.
De eerste negen jaren stelden qua prestaties van onze micro versie niet veel voor. De grote tractor had voor mij toch steeds de voorkeur dus gebeurde het regelmatig dat er een wedstrijd micropulling werd overgeslagen voor een wedstrijd van de NTTO. Als je dan weinig rijd krijg je ook geen ervaring.
In de winter van 2003 ben ik uit het team van de grote Q8 team Popeye gestapt. De afstand was een probleem en het was moeilijk om met mij te overleggen omdat ik 125 km verderop woonde. Wel ben ik nog diversen dagen wezen helpen in de jaren er na als er man kracht te kort was. Zeker toen er een nieuw frame gebouwd werd, bleef het toch weer super mooi om je steentje bij te kunnen dragen.
Seizoen 2003
Na dit hoofdstuk wierpen we ons weer volledig op onze eigen puller. Ik had opeens veel meer tijd gekregen en besloot toen om mijn micropuller is goed onder handen te nemen. Alle motoren werden voorzien van nieuw binnenwerk en ook werd er een nieuw setje banden onder gemonteerd. Nadat we voor het seizoen de motoren goed hadden afgesteld, ging het de eerste wedstrijd gelijk goed met een klinkende overwinning. Er volgde er nog diversen en de kansen op een Nederlandse titel werden steeds groter. In de één na laatste wedstrijd van het seizoen hadden we genoeg punten binnen gehaald en werden we Nederlands kampioen. Deze overwinning was een bekroning op al het werk wat we de afgelopen jaren hadden verricht. Dit was ons tiende jaar op de baan en een mooiere mijlpaal was niet denkbaar. We hebben in dat jaar in de 4.4kg een schitterende overwinning behaald in Breskens. We reden daar de hele Nederlandse en Duitse top voorbij. Dit was ook één van de mooiste ervaringen.
Op de feestavond van 15 november 2003 hebben we de mooiste prijs gekregen die er binnen de Micropulling bestaat. We waren namelijk Puller of the Year 2003 geworden! Dit is een prijs voor de puller die van de leden de meeste waardering krijgt.
Seizoen 2004
Dit was een seizoen om eigenlijk snel te vergeten. De motoren wilden niet gaan lopen zoals we graag wilden. Elke keer was het net of de motoren geen brandstof kregen. Als we meer brandstof gaven dan pakte ze niet goed op. We hadden van alles geprobeerd maar niets bleek te werken. Via het internet hadden we toen Pé Reivers leren kennen. Pé Reivers was importeur van MVVS binnen Nederland. Hij regelde nieuw binnenwerk voor alle motoren. We gingen de onderdelen bij hem ophalen in Limburg. Ik had mijn micropuller meegenomen en dit waardeerde hij enorm. Hij was erg onder de indruk. Na een paar uur te hebben gepraat gingen we naar huis met veel ideeën. Uiteindelijk hadden we de voorste twee motoren voorzien van nieuw binnenwerk maar ook dit maakte niks uit. Ik ben toen op een avond naar een industrieterrein gereden en daar heb ik de MicroPopeye gestart. Mijn broer kwam ook even kijken en het rare was dat de ene keer de motoren goed liepen en even later niet meer. Nadat we samen hadden overlegt ben ik terug naar huis gereden en kwam ik erachter dat stationeer de voorste motoren bijna geen brandstof kregen. De motoren kregen ook geen brandstof als ik de sproeier helemaal open draaide. Ik heb toen andere naalden gemonteerd en toen was het probleem opgelost. De motoren liepen weer als een zonnetje. Nadat de problemen waren opgelost waren er nog maar 3 wedstrijden te gaan. In Breskens liepen de motoren aardig maar was de baan zo hard dat er nauwelijks grip was. Tijdens de zware klasse brak het frame en was het eigenlijk over voor ons dat seizoen. Tijdens de terugreis kwamen mijn beide dochters in opstand. Ze wilde dat ik een nieuw frame ging bouwen. Het was nog niet zo makkelijk om een nieuw frame te bouwen omdat we wilden gaan rijden met grotere Kyosho banden. De grotere Kyosho banden konden er nu niet op omdat de tandwielkast (crosbox) te dicht bij de banden zat. Als de banden zouden uitzetten tijdens de run zouden zij niet heel blijven. We zijn toen toch begonnen met het bouwen van een bijna nieuwe puller. De volgende wedstrijd in Steenbergen stonden we er weer met een nieuwe versie van de MicroPopeye. We reden nog wel met de oude Graupner banden. De grotere Kyosho banden pasten er nu al wel onder. Alles voldeed goed alleen we miste balans omdat de puller voorop al 200 gram zwaarder was gemaakt. Voor de laatste wedstrijd hadden we de nieuwe banden gemonteerd. De banden hadden bewezen dat ze veel grip hadden en daardoor hebben we de overbrenging teruggebracht van 115 naar 80km/u. In Nieuwe Horne bleek de puller veel te licht op de neus te zijn, zoveel grip hadden de banden. We hebben daarna de puller achter lichter gemaakt en diverse componenten naar voren gebracht. De puller kon toen voorop alsnog 200 gram zwaarder worden gemaakt. Dit jaar hebben we ook teamkleding laten maken.
Na 11 jaar sponsoring heeft Q8 Oils besloten om te stoppen met de sponsoring, Dit vonden wij erg jammer omdat de pullers nooit anders hebben geheten dan Q8 team (Micro)Popeye. De puller heeft na het stoppen van de sponsoring van Q8 Oils een nieuw uiterlijk gekregen. Dat jaar kregen wij ook de sleutelaward. De sleutelaward is de prijs voor de deelnemer die de meeste uren gesleuteld heeft en niet in prestatie weet om te zetten. Deze prijs wordt gezien als ondersteuning van de mededeelnemers.
Seizoen 2005
Dit seizoen begon voor ons al veel beter. Tijdens het Truckfestival 2004 in Den Bosch tussen Kerst en Nieuw Jaar, zag het er goed uit voor ons. Alle veranderingen bleken goed te werken. De balans was ook weer goed. Voor de oefenwedstrijd in Venlo hadden we de wielspin iets verhoogd naar 90 kilometer per uur en dat bracht weer een aantal problemen met zich mee. Het gewicht voorop bleek weer niet genoeg te zijn. De eerste wedstrijd van het seizoen was voor ons gelijk een hoogtepunt. In beide klassen wonnen we, dit was nog nooit eerder voorgekomen. Halverwege het seizoen kwamen er weer problemen met de sproeiers in de carburateur. Deze problemen kostten ons weer heel wat punten. Toen de problemen waren opgelost ging alles weer naar wens en wonnen wij nog 7 wedstrijden. We werden in dit jaar dan ook Nederlands kampioen in de 3.5kg. In de 4.5kg konden we helaas de winst niet pakken. De puller liep verder goed alleen we kwamen steeds net wat afstand te kort. Dit komt waarschijnlijk door de koppelingen. Deze zijn van aluminium gemaakt en daardoor pakken ze te laat. Verder waren wij ontzettend tevreden over dit seizoen.
Seizoen 2006
Voor de start van dit seizoen hebben er veel veranderingen plaatsgevonden aan de puller. Zo zijn er nieuwe crosboxen gemonteerd die gemaakt zijn door Frank Gijsen. De carburateurs zijn ook vernieuwd. Dit vergde wel veel afstel werk. Verder hebben we ook de wielspin nog verhoogd naar 100 kilometer per uur. We hebben een ontzettend goed seizoen gereden. We zijn Nederlands kampioen geworden in de 3.5kg en we zijn tweede geworden in de 4.5kg. Tijdens de eerste wedstrijden hadden we nog problemen met de gasstang overzetten van de derde motor. Dit hebben we toen veranderd en daarna ging het weer goed. De hoofdsproeiers van de nieuwe carburateurs waren ook een zwak punt. Deze braken regelmatig af. Nadat we de oude hoofdsproeiers weer hadden gemonteerd was dit probleem gelukkig weer verholpen. Na alle aanpassingen komen we helaas nog steeds meters te kort in de 4.5kg. We willen dit misschien gaan veranderen door de achteras aan te passen zodat we de wielspin per klasse kunnen aanpassen. Dit jaar reden wij ook voor het eerst met Olijfje. Deze Two Wheel Drive had ik gebouwd voor onze oudste dochter Sonja. Sonja heeft uiteindelijk toch besloten om niet te gaan rijden met Olijfje omdat ze dit toch niet zag zitten. Onze jongste dochter Linda gaf aan dat ze wel met Olijfje zou willen rijden. Ze vormde een duo met Arie en samen reden ze met Olijfje. Na veel problemen met de overbrenging werd er door Arie en Linda toch een mooie derde plaats behaald in het kampioenschap. Dit was zeker geen verkeerd begin omdat ze nog nooit hadden gereden en ze verschillende sterke pullers achter zich hebben gelaten. Wat ook erg leuk is aan Olijfje is dat ze rijdt met dezelfde motor als de MicroPopeye waardoor we ook gelijk een aantal testjes kunnen doen. We hebben al heel wat verschillende uitlaat maten geprobeerd en we hebben al veel geleerd.
Seizoen 2007
Dit was een seizoen uit een boekje. In de 3.5kg zijn we weer Nederlands kampioen geworden en in de 4.5kg zijn we weer 2e geworden. Olijfje werd 4e. Met de MicroPopeye ging het technisch erg goed, alleen door problemen met de banden was de puller soms nog zoekende op de baan. Doordat we dan moesten corrigeren kwamen we wel eens meters tekort. De balans is soms ook nog een probleem. Dit probleem komt voornamelijk doordat de puller te licht is op de neus.
Dit probleem deed zich ook voor op het EK in Barchem. Tijdens de finale van de 3.5kg ging de neus te ver omhoog en brak uit. Het gevolg was een kapotte band en kapotte spatborden. Maar wel een mooie derde plaats! Deze wedstrijd was op een vrijdagavond en zaterdags mochten we weer deelnemen in de 4.5kg. Dus s’avonds naar huis gereden en tot midden nacht door gewerkt en weer terug naar Barchem waar wij s’middags aanhaakten maar nu zonder schuim in de banden, wat erg tegen viel.
Met Olijfje hebben we heel wat meer werk gehad. Tijdens de oefendag hebben we een ander type MVVS motor geprobeerd, maar dat viel wat tegen. daarna weer de oude motor gemonteerd maar deze kon de wielspin eigenlijk niet goed aan. Tot wij een 7,5cc versie van onze motoren ( nu 6,5cc ) te koop zagen op internet. Deze hebben wij gekocht en ingebouwd. Ook hebben wij er een constant gloeisysteem opgebouwd en liep de motor perfect! Maar toen kwam de koersvastheid om de hoek kijken. En menigmaal moest er te vroeg van het gas…..
Het seizoen 2007 kende voor ons veel hoogte punten zoals boven geschreven, er was maar één diepte punt. Maar dit dieptepunt is er niet zo maar één, maar gewoon niet te bevatten!! Tijdens zijn beoefening van zijn zo zeer geliefde sport is mijn favoriet Jan van Alphen op zijn Popeye in Engeland om het leven gekomen.
Jan was voor mij de favoriet, mijn idool waar je tegen opkeek! Wij hebben heel wat uren samen in de werkplaats doorgebracht, met het doel om de Popeye in de top mee te laten draaien. Als je zo samen werkt leer je iemand goed kennen en dat nemen ze niet meer van je af. Voor de family is dit een nog veel grotere klap die heel moeilijk te verwerken zal zijn. Besloten is dat de Popeye toch de banen in 2008 weer zal gaan bestormen. Na overleg met de family zal ik zoveel mogelijk helpen om dit te doen gelukken. Dit gaat voor het MicroPopeye team en zal daarom naar een lager niveau dalen. Maar zeker niet stilstaan.
Seizoen 2008/2011
Zo gebeurden het dat we na een aantal jaren weer heel actief in de werkplaats in Bladel bezig waren om Popeye zo goed mogelijk tot zijn recht te doen komen. Wat wonderlijk soms heel goed lukte. Na drie jaar ben ik echter weer gestopt omdat het te veel van je gezins leven vergt. Andere leden kwamen bij het team en toen dacht ik nu is het mooi geweest. Tot 2012 toen het Popeye team definitief gestopt is.
In deze jaren hebben we verschillende wedstrijden gereden, en ook andere leden hebben onze pullers bestuurd. Ondanks dat het wel veel drukte gaf konden wij de NMPO toch niet los laten en bleven wij toch goed op de hoogte zo. Ondertussen gingen wij hard door om onze pullers sterker terug te doen komen. We hebben internet afgestroopt en hebben uiteindelijk drie 7,5cc MVVS motoren kunnen samen stellen en in combinatie met grotere 40mm vario koppelingen konden we de concurrentie weer bij houden en soms weer een overwinning mee naar huis nemen.
Het seizoen 2011 was wel goed voor onze 5e Nederlandse titel in de 3,5kg en ook Olijfje werd Nederlands kampioen!
Samen Nederlands kampioen 2011
Maar het werd steeds moeilijker in de 4.5kg. In de 3.5kg kan onze puller nog wel mee maar juist de overwinningen in de 4,5 kg blijven achter. Maar hoe nu verder?
Seizoen 2012
Dit seizoen stond meer in het teken van ons vervoer. Wij hebben namelijk een Volkswagen bus gekocht en daar zelf een camper van gebouwd, inclusief hefdak.
Ondertussen hebben Anne Jan en Arie de pullers onderhanden gehad en konden we toch ons seizoen rijden. Maar het werd geen top seizoen.
Seizoen 2013
Besloten werd om met de MicroPopeye alleen de 4.5kg te gaan rijden. De wielspin werd hiervoor aangepast om zo goed mogelijk te presteren. Ook werd er in de winter begonnen aan een nieuw project. De nieuwe MicroPopeye light. Deze werd voorzien van een 30cc MVVS motor. De motor werd omgebouwd van benzine naar nitro. Deze puller is gebouwd voor de 3.5kg vrije klasse.
Ook hebben Anne Jan Visser en Laurens de site micropullingparts.nl opgericht om leden binnen onze club op weg te kunnen helpen.
Met de pullers viel het dit seizoen niet mee. Met de MicroPopeye was het elke keer weer wat, van kapotte achteras tot afgescheurde motorsteunen.
Ook met de nieuwe Light wilde het niet erg. Diversen onderdelen bleken te licht te zijn en moesten vervangen worden.
Maar het ergste voor ons team was dat Pé Reivers ( MVVS ) importeur overleden is. Wij hadden heel veel contact met elkaar en dat was super leuk en leerzaam. Tot s’avonds laat kon je hem bellen en hij wilden maar al te graag helpen. Pé heeft de leeftijd van 70 jaar mogen bereiken.
Seizoen 2014
Tja wat kun je zeggen als je en Nederlands en Europeeskampioen wordt in de 3.5kg klasse. Het was wel een seizoen met veel schades, maar dat blijkt gewoon niet anders te kunnen. Anne Jan heeft ook een paar wedstrijden gereden en flinke punten bij elkaar gereden, en ook mocht hij in het midden staan op het podium in Duitsland tijdens het Europeeskampioenschap!
Wij hadden ons weer ingeschreven met de MicroPopeye in de 3.5kg en dat is toch meer zijn thuis basis als de 4.5kg.
Met de MicroPopeye light zijn we opgehouden omdat de motor niet wilde wat wij zo graag zouden willen. Namelijk toeren maken. Het stationaire toerental en het maximale toerental licht te dicht bij elkaar. Hierdoor krijg je geen goede balans in de puller. Het plan is opgevat om een nieuwe versie te bouwen de MicroPopeye LightII.
Seizoen 2015
Weer een heel mooi seizoen gehad! Met de MicroPopeye weer Nederlands kampioen geworden! Voor de zevende keer in de 3,5kg. Wat zeker zo mooi was, was de tweede plaats in het Nederlands kampioenschap van de 4.5kg. Dat was jaren geleden en maakten ons weer optimistisch!
Met de MicroPopeye LightII ging het steeds beter. We hadden een bepaalde wielspin ( wielsnelheid ) als doel gesteld, maar dat blijkt nog niet mee te vallen om te halen met 2x een 6.5cc MVVS. We hadden dit jaar veel problemen met de brandstof tanks en ook werden de motoren te heet zodat de compressie weg viel. We hadden wel een paar hele mooie runs gemaakt.
Seizoen 2016
Weer hadden wij heel veel problemen dit jaar. Maar het blijft toch mooi om voor elk probleem weer de juiste oplossing te vinden. Zo konden wij op de laatste wedstrijd nog kampioen worden in de 3.5kg. Tijdens het starten van de finale run begaf de gasservo het, dus einde oefening en eindigde wij op plaats twee. Met de Light ging het dit jaar redelijk maar hij bracht niet wat we er van verwachten, dus worden er weer nieuwe plannen bedacht.
Tijdens het EK wat in Nederland werd gehouden ging het met beide MicroPopeye’s helemaal mis. Gelukkig hadden wij Olijfje nog! En wat schets onze verbazing? Doordat wij met andere banden reden als de concurrentie werden wij Europees Kampioen!
Wat een super afsluiting van het seizoen.
Afgelopen winter heeft de samenwerking van Pullingparts.nl en Micropullingparts.nl er toe geleid dat wij een compleet assortiment aan achterassen kunnen leveren voor bijna elke puller. De eerste achteras is in de MicroPopeye Light II gemaakt. De tweede achteras is in de Wimpy gebouwd net voor het EK. Op dit EK wist Arie met Wimpy in de 4.5kg ook het kampioenschap binnen te slepen. Dus een super geslaagd einde van het seizoen!
Seizoen 2017 Verdriet en vreugde ligt dicht bij elkaar!
Deze winter hebben we plannen gemaakt voor de toekomst. Hoe verder? In 2007 hadden wij al plannen om een puller te bouwen met 3x een 26cc MVVS. Door het ongeluk van Jan van Alphen in dat jaar is daar niets meer van gekomen. Nu kwamen deze ideeën weer op tafel. Maar om drie nieuwe motoren te kopen zag ik niet zitten, om de reden dat ze helemaal aangepast moeten worden in verband met het gewicht. Maar toen bleek dat Arie nog zo’n motor ( oude ) had liggen van Wimpy en Anne Jan had er nog één liggen in onderdelen. Dat waren er al twee. Op internet heb ik er nog één gekocht en toen werd een 10 jaar oude droom misschien toch werkelijkheid. Zou het lukken binnen het gewicht? Alles werd op de weegschaal gewogen en nog eens en nog eens en toen zou het moeten lukken. Het hele project werd eigenlijk te zwaar omdat wij bij elke motor een koppeling wilden hebben. En niet een gewone maar een Stihl die al beproeft zijn en goed werken. Zo kwamen de eerste gedachten op papier!
Dat het veel werk zou worden wisten we al, maar het was nog meer als we dachten. Nieuwe binnen werken ( drijfstangen en zuigers en cilinderbussen ) hadden we nieuw besteld inclusief voorraad en toen werd de bouw gestart. Alles moest heel licht gebouwd worden om in twee klassen te kunnen rijden. Zoals de grote Popeye ooit reed willen wij blijven volgen. Met twee motoren in de 3.5kg en met drie motoren in de 4.5kg. Ook werd er veel nagedacht over de balans van de puller. Omdat de derde motor meer naar achteren staat. Daarom hebben we de aandrijving veranderd en hopen zo dat we op verschillende banen toch de goede balans kunnen vinden. Tijdens de wedstrijd bij het lambada team was de puller voor het eerst aanwezig.
Maar door diversen kleine kinderziektes werden er maar een paar meters afgelegd, maar er werd wel heel veel geleerd. Zodat we in de winter verder konden gaan met de puller te perfectioneren. Inmiddels is dit klaar en is de nieuwe MicroPopeye 3.0 binnen het gewicht in beide klasses.
De MicroPopeye werd omgetoverd tot MicroPopeye LightII. De spatborden en rolkooi werden overgezet en heeft de puller een ander uiterlijk gekregen. Omdat we maar een paar wedstrijden gereden hebben, zijn we in de middenmoot geëindigd.
Maar tijdens het EK in Duitsland hebben we een prachtige tweede plaats gehaald in de 3.5kg. En dit in een heel sterk deelnemersveld. Maar goede balans en grip zegt soms meer als heel veel pk’s.
Zoals jullie al hebben kunnen lezen staat er achter Seizoen 2017 dat er ook verdriet is geweest. Ons team bestaat uit meerdere leden en 1 van deze leden was Dirk van den Bosch. Dirk is op 7 oktober 2017 overleden. Dirk kon helaas niet altijd bij de wedstrijden aanwezig zijn maar hij genoot ervan als hij er was en anders wel van de verhalen over de wedstrijden. We zijn dit jaar niet alleen een teamlid verloren maar ook een vriend.
En volgend seizoen hopen wij ons 25 jarig bestaan te vieren! Hier hebben wij vast een filmpje van gemaakt.
Seizoen 2018 25 jarig bestaan van het team!
Wat een seizoen! Vol goed moed gingen wij naar de eerste wedstrijd in Kamperveen. Heel veel werk gedaan in afgelopen winter, maar de prestatie vielen niet direct mee. Als de MicroPopeye goed loopt kan hij nog steeds met de beste mee, maar dit jaar waren er steeds veel problemen wat voortkomt uit te weinig aandacht waarschijnlijk! De meeste aandacht ging dit jaar naar de nieuwe 3.0. Deze puller moet de toekomst zijn voor ons team. Maar het hele seizoen wilde het er niet uit komen wat er echt in hoort te zitten. Elke keer weer andere veranderingen door gevoerd en zelfs een demo wedstrijd gereden in Duitsland om meer gegevens te krijgen. Soms werd er wel een podium plek gescoord, maar het moest beter kunnen. Voor het EK wat dit jaar in Alphen (Brabant) gehouden zou worden is er drie volle weken keihard gewerkt om de puller optimaal te krijgen. Tijdens dit weekend hebben wij de Europese titel binnen gehaald in de 3.5kg vrije klasse! Dit met een puller die zijn eerste seizoen rijdt! Alle uren vielen op zijn plek! In ons 25e seizoen Europeeskampioen worden met een totaal nieuwe tractor is gewoon super cool!!
Olijfje deed het ook geweldig op het EK en haalde de derde plaats binnen!
Zo kwam er toch een super einde aan het seizoen 2018 en zijn wij al volop aan het bouwen om seizoen 2019 nog veel sterker terug te komen.
Seizoen 2019 Het ontstaan van de Truckklasse!
Tijdens de jaarvergadering kwam er een punt naar voren dat een Truck dit seizoen deel mocht nemen in de Two Weel Drive klasse. Volgend seizoen zal er dan een eigen klasse opgericht worden. Meteen spookten er gedachten door het hoofd van “zou dit niks voor ons zijn?” In de week erna stonden deze gedachten niet stil en werd er overlegd met werkgever en ook met schoonzoon/ collega Maarten van Eijk. Het resultaat was dat wij ( Laurens en Maarten ) Olijfje ontleed hebben en diversen componenten gebruikt hebben en daar een complete nieuwe Truck van gebouwd hebben met de naam Brutus. Deze Truck is een copy van de grote Truck van onze werkgever Seeleman en Hoogendoorn en wordt door hun gesponsord.
Maarten die ook op de grote Truck rijdt heeft dit seizoen gereden met Brutus, en dat ging boven verwachting! Er werden prachtige Wheely’s gemaakt en de Truckklasse werd erg goed gepromoot! Het resulteerde met een vierde plaats in het Nederlands kampioenschap en een vijfde plaats op het EK mocht er zijn! Het was een super prestatie en dat kwam zeker door de goede stuurmans kunsten van Maarten! Op de Feestavond kregen wij de prijs van Rookie of the Year!
Met de MicroPopeye 3.0 hadden we niet zoveel geluk de eerste wedstrijden. De veranderingen van afgelopen winter pakten niet uit zoals we hoopten. Het grootste probleem was dat de vliegwielen te ligt waren en dat de koppelingen al te vroeg pakten. Dit hebben we geprobeerd op allerlei manieren te veranderen, maar het hielp niets! 3.5 kg met twee van zulke motoren bleef een gevecht tegen de klok! Tot de wedstrijd in Bunschoten toen was de maat vol en moest het eerst goed worden voordat er weer aangehaakt zou worden. Toen deze beslissing genomen was ging het ook heel snel. Met supermedewerking van sponsor Van Der Waal Pullingparts.nl hadden wij binnen een week het materiaal binnen voor een nieuwe crosbox inclusief de gaten op de goede maat.
In een paar weken tijd is de puller voorzien van andere crosbox en zwaardere vliegwielen en ook de koppelingen werden weer aangepast.
Tijdens de wedstrijd in Made werd er een mooie derde plaats behaald voor de eurocup in de 4.5 kg. Door een ongelukje kon er in de 5.5kg alleen buiten mededinging meegedaan worden in de finale wat goed had geweest voor een tweede plaats. Dit beloofde heel veel. Nu de vliegwielen zwaarder zijn lopen en starten de motoren perfect en de banden staan perfect stil bij de start! Zo hebben we toch nog diversen mooie runs kunnen maken en wordt er nog over nagedacht om de wielspin aan te passen.
Tijdens de eindstrijd van de eurocup in het Duitse Kalkar wisten we in de 4.5 en 5.5 kg een derde plaats te behalen. Hier waren wij heel erg blij mee en geeft veel voldoening voor het vele werk van dit jaar. Tijdens het EK in Denemarken kwamen we niet verder dan een negende plaats omdat er flink gecorrigeerd moest worden in de finale. Maar we kunnen terug kijken op een heel mooi seizoen waar in we veel geleerd hebben.
